Vakantie 1998

12 oktober

Bedale

Pauline had alle boeken gelezen. Er moest dus iets nieuws komen. We hadden gistermiddag gelukkig gezien dat er een bookshop in Bedale was. Dus eerst even richting dorp gereden. De auto geparkeerd op een parkeerplaats met "free disc parking" en naar de winkel. He bleek dat ze een complete plank met SF's hadden. Even twee boeken kopen en weer weg naar het zoveelste tankstation.

Birds of Prey

Vanaf het tankstation op weg naar de roofvogels. We wilden wat meer dan alleen uilen zien. Eerst zo snel mogelijk van de A684 af. Dat lukte in Ainderby Steeple. Vervolgens via Waralby en Maunby naar Kirsby Wiske.
Natuurlijk waren we weer net op tijd voor het "display" waarbij er vluchten gemaakt worden met de vogels. Eerst nog een paar minuten door het eerste deel van de tuin lopen, zodat we een deel van de vogels (bijna allemaal uilen) kunnen bekijken. Er zat echter ook een grote, zwarte raaf die we later in het "display" te zien zouden krijgen. Verder zat er ook een vreemde Australische vogel.
Naast de kooien met deze vogels was er ook een grote kooi in het midden van de tuin met een aantal rode eekhoorns (red squirls). Toen we dit deel hadden bekeken, gingen we door naar het tweede deel dat uit een grote open vlakte bestond met daar omheen een aantal schuilhutten voor de roofvogels. We hadden er net een paar gezien, toen de valkeniers binnen kwamen. Dus snel naar de banken en genieten maar. De show begon met de raaf. Ondanks dat hij nog tamelijk jong was, toonde hij al enige intelligentie. Hij snapte al precies hoe hij aan zo veel mogelijk eten kon komen. Omdat er niet zo veel bezoekers waren, mochten flink wat mensen de vogel op de arm nemen en voeren. Hierna werd er ook een mooie show uitgevoerd met een Eagle Owl. Hij' vloog rakelings langs onze hoofden zonder dat we iets hoorden. Er stond flink wat wind, waardoor hij soms wat problemen had en hij het liefst op een paar centimeters van de grond zweefde.
Na de uil was het de beurt aan een Zuidamerikaanse adelaar. Deze is te groot voor de tuin en wordt altijd de rivier over gestuurd om van daaruit binnen te komen. Maar de vogel was nog wat jong en het lukte niet om hem weer terug te krijgen. Soms zat hij op de grond en had hij problemen om weer de lucht in te komen en op andere momenten lukte het hem om in een boom te komen, maar wou hij niet naar het voer in de tuin vliegen. Hoe hard er ook met eendagskuikens in het rond gegooid werd. Volgens de valkenier gebeurt dit wel eens vaker en dan blijft hij aan de overkant tot de volgende show en dan heeft hij weer genoeg honger om naar de tuin te komen.
De show eindigde met het showen van een aantal verschillende grote en kleine uilen die men op de arm mocht nemen en aaien. Het is verrassend hoe dik het verendek van een uil eigenlijk is. Waarschijnlijk is het lichaam zelf maar ongeveer 50% van de dikte van wat je ziet. De grote uil die ik op de arm had, had een verendek van ruim 5 centimeter. Na de show hebben de ronde door de tuin afgemaakt en nog even afscheid genomen van de geschowde dieren. Daarna hebben we in de shop ook weer wat ingeslagen en zijn weer op weg gegaan.

North York Moors

Dus binnendoor richting Thirsk en over en onder de A19 door. Vervolgens o.a. via Coxwold en Wass richting Helmsley. In Wass konden we kiezen voor "richting Helmsley" en "richting Helmsley not suitable for caravans". We kozen natuurlijk voor het laatste en kwamen zo bij de A170. Hier doken we gelijk weer richting Oswaldkirk en Nunnington. Toen we uiteindelijk weer ergens op de A170 terecht kwamen, reden we door naar Pickering, want daar in de buurt zou het hotel moeten zijn.
We pakten de beschrijving erbij en toen bleek dat we de afslag bij Wrelton net hadden gemist. Dus maar weer terug en via Wrelton en Cropton naar Rosedale Abbey. Er is nu geen abbey meer, alleen nog maar een paar meter van de toren, maar bijna alle stenen zijn hergebruikt in de huizen in het dorp. Net voor het begin van het dorp moesten we scherp naar links de berg op, naar het hotel dat Pauline al van een flinke afstand had zien liggen. We waren nu eens erg vroeg in het hotel dus we konden even een wandeling naar beneden in het dorp maken. We zijn ook gelijk maar de helling aan de andere kant van het dorp opgelopen, zodat we ons hotel goed konden zien liggen. Jammer genoeg lag die nu echter aan de schaduwzijde van de berg. We hebben gelijk de 1 van de 2 lokale teashops geprobeerd. Dit is ons zeer goed bevallen. De thee en de applepie waren beide zeer lekker.
Pauline heeft al weer plannen voor morgen, want een paar meter voorbij het hotel staan al weer warschuwingsborden voor hellingen van 1:3 en niet geschikt voor HGV's. Er zijn gelukkig geen waarschuwingen voor "sharp bends" bij dus ik voel er wel wat voor. Kijkend op de kaart blijkt er een weg rond te lopen over de toppen rondom het dorp en het hotel.