Vakantie 1998

7 oktober

Cave's

Even terug gereden op de route van gisteren. We zijn toen langs de "White Scar Cave's" gekomen en daar wilden we nu eens naar binnen. Daar aangekomen moesten we eerst nog even wachten op de volgende rondleiding. Ondertussen konden we even wat foto's bekijken van natte periodes in 1990 en 1995. De rivier kwam niet uit de normale opening enkele tientallen meters verderop, maar uit de ingang van de rondleiding. Laten we maar hopen dat dat vandaag niet zou gebeuren!
Het eerste deel van de gang was uitgehakt en de reden hiervoor werd iets verderop duidelijk. Je kon daar de originele ingang inkijken, waar een "dummy" van de ontdekker lag in een zeer lage doorgang. Tot aan de bovenkant van de waterval was de gang vergroot om lopen mogelijk te maken. De rest van de route langs en over de rivier liepen we door delen die door de rivier uitgesleten waren. De hoogte varieerde van enkele meters tot enkele decimeters. Gelukkig had iedereen een veiligheidshelm op gekregen waar we regelmatig goed gebruik van maakten ('Boink - almost ouch!')
Bij de afsplitsing van de rivier begon weer een gegraven gang naar boven. Daar kwamen we in een grote grot aan het einde van de rondleiding (Battlefield Cave). Deze kon vroeger alleen bereikt worden door de rivier zwemmend, lopend en met een bootje te volgen. Maar zelfs dan moest er nog enige meters door een smalle gang gekropen worden. Al met al is de trap 97 treden hoog, hij is toch gemakkelijker voor ons arme toeristjes.

De rit

We namen de snelste weg naar Windermere om daar wat rond te kunnen kijken en lopen. Het eerst hebben we daar rondgelopen in de supermarkt (superstore). Er moest weer voor de lunch gezord worden. Vervolgens even door de stad gereden en vlak langs het meer naar het noorden tot een mooi uitzichtspunt over het meer. Nu was het dus tijd om de net gekocht etenswaren weg te werken ondertussen genietend van het uitzicht over het meer, de bergen aan de overkant en de verschillende boten op het meer.
Even later snel even doorrijden naar het "Lake District Information Centre" waar we door de tuin hebben gelopen en binnen geoefend hebben in het bouwen van een muurtje, maar dan van hout. Ook hebben we een tochtje gemaakt over Lake District op een vliegend tapijt. Het werd echter weer tijd om door te rijden naar het hotel. Maar ook deze keer hadden we niet zo snel in de gaten dat een kaart met schaal 1:200.000 wel erg veel kleine wegen aangeeft, maar dat een centimer op die kaart maar 2 kilometer is en dat die afstand zo afgelegd is.
We reden langs de oostkant van het meer Windermere naar het noorden om vervolgens net de noordpunt te ronden over kleine weggetjes, die zelfs op onze kaart amper aangegeven waren. De tocht voerde ons via Hawkshead en allerlei kleine meertjes en watervallen terug naar het meer Windermere alwaar we via Lakeside op de A590 terecht kwamen. Even binnendoor steken via Gawthewaite en daarna weer de A590 volgen die, door de hoogte waarop die liep, een mooi uitzicht op de zee en de Duddon Sands gaf. Langs het pittoreske stationnetje van Foxfield kwamen we al snel bij het volgende hotel. Hier blijven we 2 nachten.

Het hotel

Het duurde even voor we het hotel zagen nadat we de toegangsweg opgereden waren. Het voorste stuk van het terrein is in gebruik als camping voor allemaal sta-caravans. Met een grote bocht langs het golfterrein kwamen we echter uiteindelijk aan op de parkeerplaats van het hotel. Onze kamer ligt aan de voorkant met een mooi uitzicht over het golfterrein en de daar achter liggende bergen.
blablabla (eten enz.)