Vakantie 1998

11 oktober

Violin Center

We wilden een beetje in de buurt blijven en vonden allerlei attracties rond Leyburn. De eerste was een Violin Workshop vlak voor Leyburn. Hier kunnen we kort over zijn; Hij was gesloten. Er vlak naast was wel een teapottery, maar daar waren we al geweest, want dit was de moederfabriek van de pottery waar we donderdag in Keswick in waren geweest.

Castle Bolton

Dan maar gelijk door naar Castle Bolton via een paar leuke weggetjes. Vanaf een afstand kun je hem al duidelijk op de helling zien liggen. Van dichterbij gaat hij er steeds meer en meer als ruine uit zien. Pas toen we er naast parkeerden zagen we dat maar een deel ingestort was. De rest was mooi bewaard gebleven. Er waren zelfs nog een aantal compleet ingerichte slaapkamers te zien. Ook de grote kamer was nog helemaal compleet. In het onderste deel van het kasteel waren opstellingen te zien van de smidse en de paardemolen. Maar ook het ingestorte deel zag er mooi en imposant uit.

The Forbidden Corner

The Forbidden Corner ligt in de buurt van Coverham, maar om nu via Leyburn en Middleham daar naar toe te rijden over A-routes leek ons niet leuk. Dus reden we vanaf het kasteel eerst richting Carperby en vervolgens terug via West-Witton. Daar sloegen we af de berg op (25%) richting Melmerby en vanaf daar langs een grote renbaan boven op de berg, naar The Forbidden Corner.
Op een paar duizend vierkante meter zijn verschillende routes uitgezet met een totale lengte van enkele kilometers. De verschillende paden slingeren zich door bosjes en langs beelden. Sommige beelden beginnen op onverwachte momenten water te spuiten en het water begint te borrelen. De tuin is door verschillende muren in delen opgedeeld. De deuren in die muren kunnen soms maar van 1 kant open gemaakt worden.
Een groot deel blijkt zich onder de grond te bevinden. Daar kom je door een steile, donkere spiltrap af te dalen. Door donkere spelonken moet je je weg zoeken en plotseling, achter weer een deur, waan je je in een victoriaanse salon. Maar niet lang want even laten dalen we af in de onderwereld. Daar worden we begroet door de god van de onderwereld. De onderwereld bevat allerlei deuren. Sommige deuren tonen alleen enge plaatjes of hele skeletten. Enkele deuren voeren weer een gang in naar bijvoorbeeld het domein van Neptunes. Een andere deur voert naar een kleine ruimte met wel acht deuren. Het erge is dat je na enige tijd niet meer weet welke deur wel open gaat en welke niet. De vloer van de ronde ruimte draait namelijk langzaam in het rond.
Er blijkt maar 1 uitgang te zijn en je kunt uren lopen zoeken naar de uitgang want hij is goed verborgen. Het enige dat ik ervan wil zeggen, is dit: Wees niet bang voor water.
We hebben vervolgens genoten van een verlate lunch op de parkeerplaats met een uitzicht over de valei en zijn toen voorzichtig weer richting hotel gegaan. Die uren lopen op een steile helling en via allerlei trapjes is best wel vermoeiend. Veel van de paden zijn namelijk ook nog eens doodlopend, maar wel de moeite waard. En nog steeds hebben we waarschijnlijk niet alles gezien. En ze zijn ook alweer druk bezig met het uitbreiden van de tuin.

Onderweg zijn we in Leyburn nog even langsgegaan bij de violin workshop en toen zagen we het: Hij stond te koop.